Do Nong Khiaw dotarliśmy zwykłym kursowym autobusem z Luang Namtha. Początek drogi był bardzo przyjemny i znowu zastanawialiśmy się, gdzie te kiepskie laotańskie drogi , o których wszyscy piszą. Nie musieliśmy długo czekać, bo tuż za miastem Uodomxai skończył się nagle asfalt i kolejne kilka . Gdy wjechaliśmy do Pakxe na południu Laosu i wyruszyliśmy w stronę granicy z Kambodżą – było naprawdę nieźle.
Oprócz pick upów zdarzały się tu również staroświeckie traktorki i przyczepy typowo rolnicze. Jakość dróg była zdecydowanie gorsza niż w Tajlandii.
Wielka wyrwa na środku asfaltowej . Stan dróg w Laosie pozostawia wiele do życzenia. W centralnym i południowym Laosie generalnie występuje asfalt, ale niemal wyłącznie na głównych drogach. W północnej części kraju też jest to przeważnie asfalt, choć czasem są to tylko jego skrawki na żwirowej lub piaskowej nawierzchni. Laos , kraj pełen przygó smaku i pięknych widoków. Autostop w Laosie , wodospady, skuter, jedzenie i natura gwarantują wspaniałe wspomnienia.
Kasia Nowocin, Artur Pierzchniak i Łukasz Bartoszewicz na początku przyszłego roku wyruszą do Laosu , żeby się tam wspinać i wytyczać nowe drogi. Ich celem będzie także odnalezienie nowych rejonów dla wspinaczy w Laosie i na Filipinach. Szybkie śniadanie i na dworzec.
Tam łapiemy autobus za batów od osoby – trzeba przyznać . Piękne krajobrazy, przemili ludzie, błogie lenistwo. Drogi pełne kamieni, piachu i pyłu, męcząca podróż, bieda, a co za tym idzie często zawyżone ceny. Laos nie każdemu przypadnie do gustu. Ale warto się tam wybrać chociażby dla wodospadów. Podróżowanie po Laosie zajmuje sporo czasu, bo nawet jeśli punkt docelowy do którego zmierzacie jest niedaleko na mapie, to wcale nie znaczy, że dojedziecie do niego szybko (1km to około 5-godziny, ale też zależy od drogi , może być dłużej).
I wychodzi nam wtedy pełen wzór . Tuż po dojechaniu do Bangkoku uderzają w nas wszechogarniające zapachy tajskiej kuchni i kadzideł. Po jednym dniu aklimatyzacyjnym jedziemy do Laosu. Granica kambodzańsko-laotańska wygląda jak droga donikąd.
Przyznam szczerze, że zastanawialiśmy się z Anią, czy nie ominąć północnego Laosu. Każdy napotkany rowerzysta, który przejechał ten kraj opowiadał o północnych, górzystych terenach, które dały mu w kość. Ostrzegano nas także o wypalanych w marcu trawach, czego efektem są gęste dymy, . Laos jest krajem bardzo górzystym, znaczną część jego powierzchni zajmuje dzika roślinność, w tym dziewicza dżungla. Kraj przecina sieć rzek, głównie Mekong i jego dorzecze. Większość z nich, pod nieobecność utwardzanych dróg , stanowi ważne szlaki transportowe.
Komunikacja lądowa jest mocno utrudniona ze . Już samo przekroczenie granicy między Wietnamem a Laosem stanowiło przygodę.
Wolne, bez pospiechu i nieco senne. Mimo to, do drzwi jego granic codziennie pukają tysiące turystów spragnionych zobaczyć właśnie „ ten Laos ”. Skąd bierze się zatem fenomen kraju, który jako jedyny w regionie nie ma dostępu do morza, drogi tutaj to niekiedy absolutny hazar . Laos , jeden z najbiedniejszych i najsłabiej rozwiniętych krajów w całej Azji. Sceniczny, malowniczy, a do tego najbardziej wyluzowany kraj regionu.
Ciężko użyć innego słowa – tutaj życie płynie wolniej. Szlak który przebyliśmy w Laosie północnym to typowa droga w górę przez . Będąc pół roku w Azji, podróżując na budżecie i mając swoje zasady dość ciężko jest w Laosie pogodzić to wszystko. Standardy są niższe, mimo iż płacisz więcej niż np. Do wyboru masz mniej rodzajów potraw, a ceny są wyższe.
Transport do najtańszych nie należy, a stan dróg jest . W Laosie , podobnie jak w Tajlandii, zazwyczaj w połowie drogi następuje przystanek na lunch, w „restauracji” zaprzyjaźnionej z przewoźnikiem. Przy odrobinie szczęścia posiłek jest wliczony w cenę biletu. Szczególnie przy trasach obsługiwanych przez autobusy V. Jedzenie jest zazwyczaj smaczne, .